Rodzina języków programowania sterowników PLC
Norma IEC 61131-3 „Programmable Controllers" standaryzująca sposoby programowania składa się z pięciu części:
Informacje ogólne (General Information),
Sprzęt i wymagania testowe (Equipment and Test Requirements),
Języki programowania (Programing Languages),
Wytyczne użytkownika (User Guidelines),
Wymiana informacji (Messaging Service).
Część trzecia normy IEC 31131-3. dotyczy języków programowania i stanowi jej najważniejszą część. Przede wszystkim dzięki niej ujednolicono koncepcję programowania PLC tak, aby w oparciu o wprowadzone zasady, użytkownik był w stanie programować bez większych trudności różne systemy PLC.
IEC 61131-3 definiuje pojęcia podstawowe, zasady ogólne, model programowy i model komunikacyjny (wymiana danych między elementami oprogramowania) oraz podstawowe typy struktury danych. Określono w niej dwie grup języków programowania: Języki tekstowe i graficzne.
W grupie języków tekstowych zdefiniowane zostały następujące języki:
Język listy instrukcji IL (Instruction List), będący odpowiednikiem języka typu asembler, którego zbiór instrukcji obejmuje operacje logiczne, arytmetyczne, operacje relacji, jak również funkcje przerzutników, czasomierzy, liczników itp.
Język strukturalny ST (Structured Text), który jest odpowiednikiem języka algorytmicznego wysokiego poziomu, zawierającego struktury programowe takie jak:
If..then...else...end_if,
Case...of...end_case,
For...to...do...end_for,
While...do...end_while,
Repeat... end_repeat.
Do grupy języków graficznych opisanych w normie IEC 1131-3 nalezą:
Język schematów drabinkowych LD (Ladder Diagram), podobny do stykowych obwodów przekaźnikowych, w którym dopuszcza się użycie także funkcji: arytmetycznych, logicznych, porównań i relacji jak również bloków funkcyjnych: przerzutników, czasomierzy, liczników, regulatora PID czy bloków programowych.
Język schematów blokowych FBD (Function Block Diagram), będący odpowiednikiem schematów przepływu sygnału dla obwodów logicznych przedstawionych w formie połączonych bramek logicznych oraz bloków funkcyjnych takich jak w jeżyku LD.
Ponadto w normie IEC 1131-3 przedstawiono sposób tworzenia struktury wewnętrznej programu w postaci grafu sekwencji SFC (Sequential Function Chart), który pozwala na opisywanie zadań sterowania sekwencyjnego za pomocą grafów zawierających etapy (kroki) i warunki przejścia (tranzycji) miedzy tymi etapami. Grafy SFC mogą być wykorzystane przy programowaniu sterownika w jednym ze zdefiniowanych w normie języków w celu otrzymania odpowiedniej struktury programu użytkownika.
Trzecia cześć normy IEC 1131 specyfikuje syntaktykę i semantykę wymienionych języków programowania oraz, elementy konfiguracji, które wspomagają instalacje oprogramowania w sterownikach PLC.
Definiowane są również możliwości komunikacyjne dla ułatwienia połączenia sterowników z innymi elementami automatycznego systemu sterowania.
Podrozdzialy w tym rozdziale:
Model oprogramowania
Elementy języków programowania
Typy danych
Charakterystyka języków programowania
Język bloków funkcyjnych CFC
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.